Hiking mt. Rinjani

Het is alweer een tijdje geleden, maar zoals gezegd een paar dagen rustig aan gedaan en daarna: MOUNT RINJANI!!

Vrijdag 25 okt. begon de eerste uitdaging. Een uur voordat wij met de scooter, inclusief onze rinjani bagage, naar Lombok Timur zouden rijden begon het te stort regenen. Gelukkig na een uur redelijk droog dus toch maar gaan rijden. Tijdens de redelijk drukke rit nog een bui, maar veilig aangekomen :) Daar bij de oom van Roll geslapen, waar bijna iedereen ook al was om tassen in te pakken. Alle kampeerspullen werden verdeeld over alle mannen. Aisha en ik droegen alleen onze persoonlijke spullen, dus kleding en eten en drinken voor tijdens het lopen. Als je als toerist bij een bureau een tocht boekt bij een bedrijfje hier dan betaal je vaak een porter (drager) die de tenten en kookspullen enz. omhoog en omlaag dragen. Maar wij hadden dus HELE STOERE gasten die met tassen van zo'n 30 a 40 kilo de Rinjani hebben beklommen, respect!!

Dag 1 hiking:
in de ochtend begonnen we in een Bimo, een klein wagentje waar je tegenover elkaar zit aan de zijkant van achterbak. Vervolgens overgestapt op een groentenwagen. Veel local mensen reizen hier mee met een soort pickup wagen die groente enz. vervoert van de ene naar de andere plek (zie foto's). In zo'n achterbak liggen bergen groenten en spullen die de passagiers mee willen nemen. Wij zaten op een gegeven moment naast al die spullen met 15 mensen in de achterbak. Aardig proppen, maar wel weer een ervaring rijker :D De rit duurde denk anderhalf tot 2 uur en toen kwamen we aan in Sembalun. Vanuit hier zijn we begonnen aan de beklimming. Het begin was in open velden in de volle zon, dus de moed zakte mij al snel in de schoenen. Gelukkig was ik niet de enige die last had van hitte en hadden we genoeg pauzes. We waren met een groep van 11 en al snel splitste dat is groepjes van 2 tot 4 personen, zodat iedereen z'n eigen tempo kon lopen. Na ruim 5 uur lopen met lichte steiging kwamen Aisha en ik als 2e groepje aan bij post 3 waar we zouden overnachten.

Dag 2:
Er werd ons verteld dat de route die we op dag 2 zouden afleggen de route is waar veel mensen afhaken. Al snel bleek waarom, de steiging was groot. Erg steile hellingen met soms weinig grip (zelfs met goeie bergschoenen). Het was steeds 10 tot 20 passen in de volle zon en dan weer even stilstaan. Om de zoveel honderd meter onder een boom in de schaduw even uitrusten en weer verder. Maar uiteindelijk wel mooi het tentenkamp gehaald. We zouden diezelfde nacht doorlopen naar de top om in de ochtend de zonsopgang te zien. Helaas stond er teveel wind om zelf maar de tenten op de te zetten, dus zijn we niet naar de top gegaan. Dit was wel even jammer, maar veiligheid boven alles. Omdat we geen tenten konden opzetten hebben we in het uitrusthokje geslapen met z'n allen. Dicht tegen elkaar aan liggen om warm te blijven. Mijn kleding deze nacht was: kortebroek, lange broek, wandersokken, t-shirt, dikke trui, shoftshell jack, wintersport kraag, dikke sarong (kleed/sjaal), muts en een goeie slaapzaak. En dan nog moest ik m'n best doen het warm te houden. Maar het was weer een ervaring :)

Dag 3
Vandaag vanaf het tentenkamp naar beneden lopen naar het meer en de heet water bronnen. Een afdaling over paden met veel rotsen. Echt mijn ding en ik vond het vooral leuk en wat minder vermoeiend dan het stijgen. Het laatste stuk waren gewone paden naar beneden, waarbij je tenen pijn gaan doen, maar wat een fantastische uitzichten en onder beloond met een heerlijk koud meer :D

Dag 4
Om wat te rusten zijn we dag 4 bij het meer gebleven. Heerlijk in de heet water bron geweest een klein stukje lopen bij het meer vandaan. Het water was echt heet, dat je er rustig in moest zakken. Heel bijzonder!! Het was heerlijk weer, dus iedereen heeft goed gerust en gerelaxed.

Dag 4
De laatste dag. Vanaf het meer weer omhoog richting het tentenkamp en dezelfde dag in 1 keer naar beneden wat we in 2 dagen omhoog hebben gelopen. Gelukkig was het deze dag aardig bewolkt. Dat klinkt negatief, maar als je behoorlijk moet klimmen en dalen op een hoogte waar de zon aardig dichtbij komt, zijn wolken erg fijn. Het afdaling ging erg snel wat fijn was. Wel wat gevoelig voor de benen, continu jezelf remmen en soms zelfs stukjes glijden alsof je aan het snowboarden bent, omdat er geen grip is. Ik vond het eigenlijk wel leuk het afdalen. Helaas wel op de blaren zitten, want mijn knieën houden blijkbaar niet zo van afdalen.

Al met al een fantastische tocht. Wat een prachtige uitzichten. Ik zal een aantal foto's toevoegen, maar als je echt alles wil zien, na december heb ik thuis ook de goeie gopro beelden :D

nu de komende dagen even rustig aan om alle spierpijn te verwerken en m'n knieën wat rust te gunnen en dan maandag op naar m'n volgende avontuur. Wat dat is horen jullie later, want dat is nog een verassing voor sommigen :D ;)